ساختمان شارد

ساختمان «شارد» the-shard
مرتفع ترین آسمانخراش اروپا موسوم به ساختمان «شارد» سیصد و ده متر ارتفاع در لندن به طور رسمی افتتاح شد.

رنزو پیانو معماری متولد ایتالیا است.رنزو پیانو (Renzo Piano) در سال 1937 در شهر جئونا ایتالیا و در خانواده‌ای معمار به دنیا آمد.
وی در سال ۱۹۶۴ از مدرسه معماری در میلان فارغ التحصیل شد و به عنوان یک دانش‌آموز زیر نظر یک گروه مهندسی در فلورانس ایتالیا شروع به کار کرد.

با سنی در حدود 74 سال و آن قدر نام-آشنا که بسیاری از علاقه مندان به دنیای معماری و طراحی، او و پروژه هایش را می شناسند. برنده جایزه پریتزکر که به آن نوبل معماری هم گفته می شود در سال 1998 است. شاید قدری از شهرت اش را به واسطه همین جایزه کسب کرده باشد و شاید انتخاب مجله تایم به عنوان یکی از 10 شخصیت تاثیر گذار در حیطه هنر در سال 2006 را بتوان یکی از عواملی دانست که وی و پروژه هایش را در کانون توجهات قرار داده است.

هر چه هست، Renzo Piano طراحی آسمانخراشی را به عهده داشته، که چند روز پیش در لندن پس از 12 سال از شروع به ساخت، با مراسمی ویژه افتتاح شد. برجی که فعلا لقب بلندترین برج اروپا را یدک می کشد: برج شارد

مرتفع ترین آسمانخراش اروپا موسوم به ساختمان «شارد» روز پنجشنبه به طور رسمی افتتاح شد.
این آسمانخراش سیصد و ده متر ارتفاع دارد و معمار مشهور ایتالیایی «رنزو پیانو Renzo Piano» آن را طراحی کرده است. قرار است در زمان افتتاح بازی های المپیک لندن از این ساختمان که سرتاسر نمای آن را شیشه پوشانده است، به اطراف نورافشانی شود.
سنگ بنای این برج که از آن به عنوان بلندترین برج با نمای شیشه‌ای اروپای غربی نام می‌برند از سال 2009 گذاشته شد و در سال 2013 رسما مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت، اما در آستانه المپیک و برای جذب گردشگر از آن رونمایی شد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از لندن، این ساختمان که با سرمایه کشور قطر ساخته شده است نود و پنج طبقه دارد و طبقه آخر آن که دیدی سیصد و شصت درجه به همه مناطق لندن دارد قطعا به یکی از جاذبه های اصلی گردشگری این شهر بدل خواهد شد. پیش بینی می شود در زمان بازی های المپیک، دو میلیون گردشگر از این آسمانخراش بازدید کنند.

معمار ایتالیایی این آسمانخراش می گوید شارد یک شهر کوچک عمودی است که دوازده هزار نفر را در خود جای می دهد. یک هتل پنج ستاره، چند رستوران بسیار گرانقیمت و ششصد هزار متر مربع فضای کاری و تجاری در این ساختمان عظیم جای گرفته اند.
اما گفته می شود برای زندگی در هر یک از واحدهای مسکونی این برج که بین طبقات پنجاه و سوم تا شصت و پنجم آن قرار دارند، باید تا پنجاه میلیون پوند انگلیس برابر با شصت و دو میلیون یورو پول پرداخت کرد.

قطر نود و پنج درصد هزینه چهارصد و پنجاه میلیون پوندی ساخت این برج را تامین کرده است
البته مثل همیشه منتقدان و مخالفانی هم وجود دارند. مثلا یکی از نویسندگان روزنامه گاردین در ستون روزانه خود می گوید که “این برج شکاف و زخمی ماندگار برای صورت شهر لندن است” و نویسنده دیگری در این روزنامه می نویسد: “گران، خارج از قاعده و برای مردمی که اغلب شان اینجا زندگی نمی کنند. و یک استعاره و نماد کامل از چیزی که پایتخت ما در حال شبیه شدن به آن است.”

مدافعان محیط زیست در انگلیس به ساخته شدن این برج در مکانی که کلیسای قدیمی سنت پل یا ساختمان پارلمان قرار دارد، اعتراض کرده اند.
حتی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) به اینکه این برج دید برج لندن را خراب کرده است، به شدت معترض هستند.

یک شهروند لندنی می‌گوید: «فکر می‌کنم جایگاه ما را بالا می‌برد. وقتی تمام پایتخت‌ها چنین بنایی دارند، چرا لندن نداشته باشد؟»
اما یک خانم این برج را زیبا نمی‌داند و می‌گوید: «اصلا این آسمانخراش را دوست ندارم. واقعا زشت است. در این شرایط ساخت چنین بنایی ضرورتی نداشت.»
یک شهروند لندنی دیگر به دستاوردهای اقتصادی شارد اشاره می‌کند و معتقد است: «تجارت کارا و گردشگران زیادی برایمان خواهد آورد. واقعا عالی است و برای تماشای افق هم فوق‌العاده است.»
شهردار لندن هم از داشتن چنین برجی افتخار می‌کند و می‌گوید: «شگفت‌انگیز است، فوق‌العاده، عاشقش هستم، همین حالا ۱۲۵۰۰ شغل ایجاد کرده است.»

دیدگاه خود را ثبت کنید

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ